parvolus

parvolus
parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):

ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,

Cic. Inv. 2, 3, 10:

parvola magni formica laboris,

Hor. S. 1, 1, 33:

parvula, pumilis,

Lucr. 4, 1162:

impulsio,

Cic. Inv. 2, 8, 25:

res,

id. Quint. 16, 53:

pecunia,

id. Rosc. Com. 8:

stridor,

Plin. 17, 24, 37, § 221:

res,

Hor. Ep. 1, 18, 29:

tuta et parvola laudo,

id. ib. 15, 42:

proelium,

a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:

detrimentum,

id. ib. 5, 50:

causa,

Lucr. 4, 193.—
II.
In partic.
A.
Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:

parvula (soror),

id. Eun. 3, 3, 18:

segmentatis dormisset parvula cunis,

when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:

a parvulā aetate,

Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:

si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,

Verg. A. 4, 328; cf.:

rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,

Juv. 5, 138:

parvulus enim natus est nobis,

Vulg. Isa. 9, 6:

exceptis parvulis,

id. Matt. 14, 24.—Of animals:

(ursi) parvuli excepti,

Caes. B. G. 6, 28, 4.—
B.
Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:

quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!

Plaut. Ps. 3, 1, 17.—
C.
Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):

aut nihil aut parvulum,

Cels. 7, 18, 32:

parvulum referret, an, etc.,

Plin. Ep. 8, 14, 14.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”