- parvolus
- parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):II.
ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,
Cic. Inv. 2, 3, 10:parvola magni formica laboris,
Hor. S. 1, 1, 33:parvula, pumilis,
Lucr. 4, 1162:impulsio,
Cic. Inv. 2, 8, 25:res,
id. Quint. 16, 53:pecunia,
id. Rosc. Com. 8:stridor,
Plin. 17, 24, 37, § 221:res,
Hor. Ep. 1, 18, 29:tuta et parvola laudo,
id. ib. 15, 42:proelium,
a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:detrimentum,
id. ib. 5, 50:causa,
Lucr. 4, 193.—In partic.A.Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:B.parvula (soror),
id. Eun. 3, 3, 18:segmentatis dormisset parvula cunis,
when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:a parvulā aetate,
Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,
Verg. A. 4, 328; cf.:rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,
Juv. 5, 138:parvulus enim natus est nobis,
Vulg. Isa. 9, 6:exceptis parvulis,
id. Matt. 14, 24.—Of animals:(ursi) parvuli excepti,
Caes. B. G. 6, 28, 4.—Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:C.quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!
Plaut. Ps. 3, 1, 17.—Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):aut nihil aut parvulum,
Cels. 7, 18, 32:parvulum referret, an, etc.,
Plin. Ep. 8, 14, 14.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.